«Nefertiti», de Zbigniew Herbert

Versión de Juan Carlos Villavicencio

Qué pasa con el alma
luego de tanto amor

ay, no es un pájaro enorme
batiendo sus alas blancas cada
noche hasta el amanecer

una mariposa
voló desde la boca
de la difunta Nefertiti
una mariposa
como un respiro
multicolor

cuán lejos el camino desde
el último respiro hasta
la más cercana eternidad

la mariposa vuela sobre la cabeza
de la difunta Nefertiti
ella la cubre con un capullo
de seda

Nefertiti
larva
cuán larga la espera
para que partas
para que batas las alas
que te llevarán
a aquel día
a aquella noche

por encima de todas las puertas del abismo
por encima de todos los acantilados del cielo

en Hermes, pies i gwiazda, 1957

Nefertiti

Co stało się z duszą po / tylu miłościach // ach to już nie ptak olbrzymi / białymi skrzydłami bijący do / świtu każdej nocy // motyl / wyleciał przez usta / umarłej Nefertiti / motyl / jak kolorowy / oddech // jakże daleka jest droga od / ostatniego westchnienia do / najbliższej wieczności // lata motyl nad głową / umarłej Nefertiti / osnuwa ją w kokon / jedwabny // Nefertiti / larwo / jak długo czekać / na twój odlot / na uderzenie skrzydeł / które poniesie ciebie / w dzień – jeden / w noc – jedną // nad wszystkie bramy przepaści / nad wszystkie urwiska niebios