jueves, octubre 30, 2025

«Esperanza», de Ramon Llull

Versión de Juan Carlos Villavicencio




Cuando por la estrella al amanecer
se aparejan todas las flores 
y el sol multiplica su color

         de esperanza,

me visto de dulce
alegría, con la confianza
que en la Señora del amor siento;
y pido un confesor entonces,
me acuso a todos de ser un pecador,

         y que me ordene

reparar todo el daño
que de tal forma causé, pecando,
a aquellos que son siervos
de la Reina de las virtudes,
para que así reciba tal ayuda

         que a ningún pecado

quede yo compelido,
una vez que tan bien haya sido confesado.



en Medicina de pecat, 1300








D'esperança

Quan per l'estela en l'albor / e s'aparèllon tuit li flor / que el sol montiplic llur color // d'esperança, // mi vest alegrança / d'una douçor, confiança / que hai en la Dona d'amor; / e adoncs deman confessor, / a tuit m'acús per pecador, // e que ell me man // que reta tot lo dan / que hai donat gran, en pecant, / a cells que estan servidors / de la Regina de valors, / per ço que n'esper tal secors // que a null pecat // no sia obligat, / pus que en sia bé confessat.













No hay comentarios.: