viernes, julio 26, 2013

"En este momento existo simplemente", de Manuel Álvarez Torneiro

© Versión de Juan Carlos Villavicencio




En este momento existo simplemente.
Simplemente respiro, miro el árbol.
Nado sobre la calma del crepúsculo,
pronuncio este silencio, oigo el profundo
corazón que no late por un rato.

No hay una aventura que me aguarde.
No hay perro que me ladre desde un sueño.
Una mano sobre la otra. El cuerpo como lejos...

Me habita una inmóvil aspiración a ser nada,
una absorción de agosto.
Florezco en el abandono.

Casi no sé de mí si cierro los ojos.















Neste momento existo simplemente

Neste momento existo simplemente. / Simplemente respiro, ollo a árbore. / Sobrenado na calma do crepúsculo, / pronuncio este silencio, oio o profundo / corazón que non late por un intre. // Non hai unha aventura que me agarde. / Non hai can que me ladre dende un soño. / Unha man sobre a outra. O corpo como lonxe... // Habítame unha inmóbil aspiración a nada, / unha absorción de agosto. / Florezo no abandono. // Case non sei de min si pecho os ollos.